Aan het einde van het toneelstuk lopen de tranen over mijn wangen. Ik kan ze niet stoppen. Als ik terug zit in de trein is mijn hoofd vol. In het toneelstuk werd niet veel gezegd. En juist daarom kroop het gevoel naar binnen. En piepte het licht weer daar waar ik jou en onze liefde heb ondergebracht. In de trein ben je weer bij mij. Jij. Jij. Jij. Wij. Van zoveel jaren geleden. Even hoor ik mijn liefde voor jou weer in mij schreeuwen.

"Ik ben een taalpurist en hij vraagt me of ik nog een ceula wil". Ze doet een accent na dat tegen het Haags aan ligt. Een vriendin van me heeft een nieuwe vriend die ontzettend leuk, lief en goed voor haar is, zo heeft ze me net verteld, maar ook één klein nadeel heeft. Hij heeft een accent.