“Ik haal er toch even een arts bij”, zegt de assistente tegen mij. Ik knik en kijk haar na terwijl ze wegloopt. Eventjes ben ik alleen in de ruimte. Ik kijk naar mijn arm die afgekneld wordt door de mouw van mijn blouse die ik omhoog heb gestroopt om het stukje wild vlees, zoals ik ‘m noem, en de moedervlek zoals de assistent hem bestempelde, bloot te geven.