"Lein toeeee" klinkt haar hoge stemmetje, een tikje zeurend door de telefoon. Mijn zus is onderweg om haar kleine bij mij te droppen, maar het gaat mevrouw niet snel genoeg en dus moest er gebeld worden.
Als we later met z'n tweetjes zijn en ik voor haar drinken klaar sta te maken staat ze naast me. Ineens is ze verlegen en valt me haar kwetsbaarheid op. Ze is nog zo klein. Ze heeft geen babyvetjes zoals de meeste peuters en dat maakt haar nog fragieler. In het zicht van haar kleinheid voelt de wereld ineens heel groot een gevaarlijk aan. 'Ik zal er altijd voor jou zijn' denk ik terwijl ik de deksel op de beker draai.
"Leinleinleinleinleinleinleinleinlein"
Ze heeft zich omgedraaid en loopt met een ernstig gezicht rondjes in mijn kamer terwijl ze mijn naam als een mantra herhaalt.
"Drinken?" vraag ik, terwijl ik haar drinkbeker omhoog houd. Ze onderbreekt haar monnikenloop en rent met een glimlach op mij af.
Voor nu is het er voor haar zijn nog zo gemakkelijk.
